Les deux alpes overleefd!

Salut!

Twee weken zijn al weer verstreken sinds het schrijven van mijn laatste bericht. Op deze mooie dag, waarop Segolene Royal haar campagne begon en Nederland twee wereldkampioenen schaatsen rijker werd, is het dus hoog tijd voor een nieuw bericht vanuit Grenoble.

In het weekend van drie en vier februari ben ik met Intègre, een studentenvereniging in Grenoble, naar Plateau du Vercors geweest. Een briljant gebied: bergen, riviertjes, ijspegels, uitgestrekte vlaktes et cetera. Er waren zo'n veertig mensen mee uit even zoveel landen ongeveer :). Zaterdag gingen we langlaufen. Ondertussen was de hele dag eigenlijk een verkapt sneeuwballengevecht. Bertjaap en ik maakten naam met onze stevige sneeuwballen, waarmee we van ver onze doelwitten raakten. Vooral de Belgen trokken dit slecht en kozen ons voortdurend als doelwit. Zaterdagavond was er een feest onder de herberg waar we dat weekend verbleven. Ik heb toen onder andere gepokerd met een Zweedse en een Belg (Wout, doet ook Geschiedenis) en geklaverjast met een Amerikaanse en een Duitser. Lastig om uit te leggen in het Frans, maar uiteindelijk begrepen ze de kern van het spel wel volgens mij. Met Wout heb ik veel lol gehad over Gert Verheijen (een Belgische voetballer met een vierkant hoofd); in België zingt het publiek 'Er staat een paard op het veld' als Verheijen het veld betreedt... Op het feestje gingen de Fransen helemaal uit hun dak (zie de foto's). Vooral Corentin had 'm flink hangen (zie foto met BJ en mij). De volgende ochtend kwam ik om 11.30 uur uit bed en dacht daarmee vroeg te zijn, gewend aan de regiokampen. Ik was echter een van de laatsten: toch dapper van die Fransen! 's Middags maakten we een mooie bergwandeling. Intussen kon ik weer mooi wat mensen leren kennen: wat Canadezen, Italianen, een Mexicaanse, drie (!!!) meiden uit Litouwen, Duitsers, Belgen, en ja, ook weer Nederlanders helaas. Wel heel tof om met mensen uit zoveel landen op te trekken!

's Avonds vertrokken we weer met de bus naar Grenoble en bijna thuisgekomen nodigde Christophe Bertjaap en mij uit om bij hem te komen eten. Christophe Weisman-Schaben heeft een Duitse vader, een Nederlandse moeder en hij is geboren in Parijs. Zijn moeder schijnt bij zijn geboorte tegen Christophe gezegd te hebben: 'I'm sorry, but you're an European basterd'. :) Op z'n zesde vertrok hij toen naar Duitsland en daar wonen zijn ouders nu nog steeds. Christophe is inmiddels negendejaars Natuurkunde in Grenoble (hij is die grote kerel met die stoicijnse blik, beetje een kruising tussen Hermen Musch, Pieter Slager en Harm Havinga). In 2004 heeft hij 5 maanden met Erasmus in Nijmegen gestudeerd en vervolgens is hij drie maanden door India, Afghanistan en Pakistan gereisd. Heel wat gezien dus! Hij praat vloeiend Duits en Frans, en een beetje Nederlands ('een beetje gek'). Om 22.00 uur begonnen we met eten (heerlijk!); zijn Duitse vrienden Marcus, Matthias en Babsie (ze heet eigenlijk Barbara) aten ook mee. Na de maaltijd speelden we nog een spelletje en daarna keerde ik weer huiswaarts. Al met al een tof weekend gehad!

Maandag heb ik Chamrousse, een skigebied vlakbij Grenoble opgezocht. Dat zag er prima uit en ik heb al veel zin om daar begin maart met wat vrienden uit Groningen te gaan skien! Dinsdagavond ben ik naar een feestje in Sun Valley geweest. Daar heb ik onder andere wat vrienden van Wout uit Gent gesproken; zij waren voor 20 euro naar Grenoble gekomen, maar konden terug met de trein, omdat de vlucht afgelast was...
Woensdagavond heb ik met Bertjaap bij Guillemette en Juliane gegeten, beiden afkomstig uit Aix les Bains. Juliane had op haar zeventiende twee weken doorgebracht in Groningen, dus we konden gelijk al niet meer kapot. Guillemette had nog niet veel kaas gegeten van ons kikkerlandje, aangezien ze dacht dat er pinguins rondliepen in Nederland... Wat later op de avond togen we met hen naar een feestje van hun studentencomplex. Meer een soort kennismaking was het eigenlijk, aangezien bijna niemand elkaar kende. Hier heb ik nog wat vage mensen gesproken (zie foto's) en daarna ben ik maar weer naar Rabot gegaan. Donderdag heb ik namelijk een zware collegedag, van 8 uur 's ochtends tot 4 uur 's middags achter elkaar door. Maar ik hoef nog maar één week en dan heb ik alweer een week vakantie! Vrijdagmiddag heb ik een park ontdekt zo ongeveer naast ons appartement: in de lente en zomer waarschijnlijk retegeschikt voor een potje jeu de boules met de oude baasjes in Grenoble. Daarna heb ik nog de Mont Jalla (ook vlakbij) beklommen en bovenop even liggen pitten in de zon. Dat is echt genieten!

Zaterdagochtend vetrok ik vroeg met Daniel (de Boris Becker met Jagermeistermuts uit Duitsland, zie ook de foto) en BJ met de bus naar Les deux alpes: een prachtig skigebied. De hoogste pistes liggen op zo'n 3600 meter, echt het dak van de wereld dus! Ik moest er echt aan geloven: mijn eerste ski-uren! Het liep echter allemaal wat anders dan gepland. Bovengekomen trok ik mijn gehuurde ski's aan en vertrok van een blauwe piste (ik dacht dat dat de makkelijkste was, maar iets later bleek dat groen het makkelijkste was, blauw moeilijker, rood nog moeilijker en zwart het moeilijkst) met de gedachte dat Daniel en BJ, die mij met hun ervaring de kneepjes van het vak zouden leren, achter mij aan zouden komen. Zij waren echter opeens weg en ik knalde al hard naar beneden, zonder de gave te kunnen remmen. De eerste 200 meter gaven me wel een zekere kick, maar toen ik de eerste bocht zag aankomen, verdween dat gevoel snel en moest ik zien te remmen en sturen. Dat lukte natuurlijk niet en ik ging hard onderuit. Mijn ski's lagen 100 meter terug... Mijn tweede poging leek jammer genoeg teveel op mijn eerste, nogmaals ging ik hard onderuit en lagen mijn ski's ver terug. Gelukkig kwam er nu een snowboarder mijn spulletjes brengen. Nu had ik vast het ergste gehad dacht ik. Nee hoor, even verderop stonden bordjes met 'ralentir' erop. Ik blij dat ik wist wat dat betekende, namelijk 'afremmen', want de liftjes stonden verderop met een wachtrij ervoor. Oke, afremmen dus. Jammer genoeg had ik nog steeds niet ontdekt hoe dat moest. Het eerste bordje ontweek ik, het tweede ook, maar het bordje daarop was toch echt fataal. 'Ca va?' 'Ja joh, niks aan de hand.' Ik blij dat ik bij een liftje gekomen was: even bijkomen! Op het bankje gezeten, dat mij helaas omhoog vervoerde in plaats van omlaag, haalde ik mijn hand door mijn haar en merkte dat dat bevroren was. Toch maar even een muts op. Tja, dat moet je allemaal leren de eerste keer! Iets later kwam ik noodgedwongen op een rode piste terecht. Bij de eerste valpartij schampte ik een rots om ditmaal de mensen bij de 'ralentir'-bordjes (ik zal ze nooit meer vergeten) maar niet te vloeren. De tweede keer raakte ik buiten de piste, waar aanzienlijk meer sneeuw lag, zodat ik binnen twee meter van heel wat kilometer per uur opeens stilstond en over de kop vloog, gelukkig in een dik pak sneeuw. Nu had ik er wel even genoeg van! Een van mijn ski's ook, die was kapot, niet verwonderlijk na mijn stuntelige optreden. Ik zocht weer een liftje op, en daar werd ik op een sneeuwscooter vervoerd naar de grote lift. Die bracht mij naar beneden en daar kon ik nieuwe ski's halen (met een meewarige glimlach en de woorden 'pas grave' van de skiverhuurder). Boven gekomen vond ik eindelijk Daniel en Bertjaap weer. We bereikten samen heelhuids de groene piste. Daar zou ik dan eindelijk normaal kunnen leren skiën, zoals het de eerste keer hoort te gaan. Alleen jammer dat mijn ene ski opeens groter bleek te zijn dan de andere. Na een mannetje en een hoop gepruts kon ik verder skien, of beter gezegd, beginnen met skien. En het ging zowaar niet slecht: remmen en sturen kan ik inmiddels, en dat neemt al heel wat kopzorgen weg! Het weer bleef wel slecht, het waaide en sneeuwde hard, waardoor je amper 10 meter voor je uit kon kijken (met mijn gebrek aan stuurmanskunsten dus ook nog gevaarlijk). Hopelijk tref ik de volgende keer op de piste weer een felle zon en een strakblauwe lucht. Vandaag herinnert mijn lichaam me er nog regelmatig aan dat ik gisteren voor het eerste geskied heb, helaas. Mijn familie is gisteren naar het WK-allround geweest in Thialf (ze hebben nog kaarten kunnen regelen via Erben Wennemars!) en dat was voor mij wellicht ook wat veiliger geweest. Maar dit avontuur mocht er toch ook wel weer zijn.

Voor de foto's van de afgelopen weken, check: http://www.mijnalbum.nl/Album=F8UL3QPY

Ik hoop dat het met jullie ook goed gaat. Veel succes gewenst met waar jullie mee bezig zijn en veel plezier ook vooral!

Een grote groet,

Maurice